فریبرز فروزنده
متولد ۵ تیرماه ۱۳۶۰ #لاهیجان #گیلان
مجله ادبی هنری زاویه
شعرها:
در ثبت این دقیقه
چه به دنیا اضافه کردم
که از با هم بودن کم گذاشتیم
یا برهنه از آغوش سرما به پناه
و از پناه من دست برداشتی
ما، برایمان اتفاق نیفتاد
که سرهایمان روی بالش
هر یک جهتی دیگر داشت
تکثیر بی‌نهایت یک عکس در ذهنم
و ناتوان از تن ندادن به بازی
تو به راه‌هایی که از سرت میآمد رفتی
و من گم شدم در اختلاف جهات
بی‌جهت خواستم بیرون شعر بایستم
سرود چشم‌هایت از نفرت و مهربانی لبریز
و دهانت هراس صادقانه بودن داشت
سر به رفتار پوستت گذاشتم
به چکه‌های عسل در اندامت
و خواستم بگذرم از
حرف‌های گم در
ضربه‌های متوالی بر
استخوان روح
و خشم تو از يأس به دنیا آمد
آمد که از درون ویرانت هیچ نگذارد.
●●●
می‌ترسم حتی پیری‌ام
در انتظارم نباشد
وقتی به انتهای جاده می‌رسم
بفهمم آغازی در کار نبوده است
●●●
بر شانه‌ها
خمیدگیِ معنا
و دهان وامانده‌ی بی‌معنایی
از تو تنها گیجیِ چشمانت پیدا بود
●●●
از تاریکی میآمد
مرا به نور می‌خواند
با چشمانی بسته
هیچ نفهمیدم
